مدح و مناجات با امام جواد علیه‌السلام
ای دُر نــورانــیِ ده بــحــر نـور وی نـهـمـیـن حجتِ ربّ غـفــور آیــنــۀ قــبـــلــۀ هــفـــتــم: جــواد نـور دل حـجـت هـشــتـم: جــواد کـنــیـۀ زیـبـای تـو ابـن الــرضـا مـحــمــدی یـا عـلـی مـرتــضـی؟ کـعـبـۀ ارکان حـرم کـیسـت؟ تـو قــبــلـۀ اربـاب کـرم کـیـسـت؟ تو مـاه رخـت مـصـحـف آیـات حـق واســطـــۀ کــل عــنــایــات حــق دسـت تــو دسـت کــرم کــبــریــا صـحـن و رواقــت حـرم کـبـریـا ارض و سـمـاوات به تو مـتـکـی بــودی امــام هــمــه از کــودکـی عـلـم، بُــوَد نـقـش گــل روی تـو جــود، گــدایـی بـه سـر کوی تـو با سـخـن تـو شـده احـیـای عــلـم هـر نـفـس تـوست مـسیحـای عـلم طــور، تــجـلــی گـه انــــوار تـو نــــور، مـتــاع ســر بــازار تـــو روی خـــدا، روی دل آرای تـــو چـشـم رضـا، محـو تـمـاشـای تو تــو پـســر فــاطـمـه‌ای یـا جـواد! قــبــلـۀ جـان هـمـه‌ای یـا جــواد! زادۀ اکــثــم ز تــو خـجــلـت زده ســیــنـۀ مـأمــون ز تـو آتـشـکـده داده‌ای ای حـجـت پـــروردگـــار پاسخ یـک مسـئله را سـی هـزار مــخــزن عـلـم ازلـی ســیــنـه‌ات عــالَــم اســـرار، در آئـــیــنــه‌ات ظرف وجـود تو پُر از علم غـیب نـور خــدایـی و مــبــرا ز عـیـب طـلـعـت تــو آیــنــۀ روی حــــق عـالم غـیـبـی ولی از سـوی حـق عـالـم دانـش همه پـابـست توست دایـره‌ای بـین کـف دسـت تـوست خلق جهـان را به درت التجاست شـأن شما «وَ مَن اَتا کُم نَجاست» خـیـل مَلَک عاشق تهـلـیل توست وحی خـدا زنـده به تـأویل توست ای ملک و جـن و بـشـر زائـرت وسـعـت مـلـک ازلـی، حــائــرت مــظـهـر الـطـاف خــدای مـجـیـد از کـرم و جــود تـو نـبـوَد بـعـیـد تا چو مـنـی عـقــده ز دل وا کـنم در حــرم قــدس تـو نـجــوا کـنـم خـار اگـر خـار بـود با گـل است زنـده به آب و نـفـس بـلـبـل است "میثم" دلـخـسـته از آنِ شـمـاست گرچه کم از برگ خزان شماست |